Dîsa, ev çend r’oj e, gelê k’urd li K’urdistanê û dervayî welêt li ser p’êyan e.
Vê care jî di p’ayt’exta Bêlgîyaê Brûksêlê da hêzên dewletê yên t’aybet êrîş birine ser têlêvîzîona k’urdî ya yekem “R’OJ –TV”( “MED –TV”) û hovîtîyên ku Ewropayê û cîhanê piştî r’êjîma Hîtlêr nedîtibûn, pêk anîn. Komputer û teknîkên din desteserkirin û şkênandin, k’armend û r’ojnemeger û siyastmederên k’urd dan ber jopên polîsan û p’ihînan. Gelek birînadar çêbûn, gelek hatin binç’avkirin… Sibetirê çendek ji wan berdan lê heyşt kes, di nav wan da wisa jî serokê Kongrêya gel Remzî Kart’al û endemê Desteya Serokatîya Kongrê Zûbêyîr Aydar hatine girtin (Ango, t’evgera netewî bêserî dikin.) Û r’ojek jî nebihurî di Almanîyayê da serokê Partîya Jîyana Azad (PJAK’) Hecî Ahmedî hate girtin (Binihêrin, DYA Komara Îslamî ya Îranê dijmina xwe dibîne, û Hacî Ahmedî jî serokê wê partîyayê ye, ya ku dijî rêjîma vê dewletê têkoşînê ji bo mafê gelê kurd dimeşîne! Çi ye bi vê DYA peyamê dide r’êvebirîya Îranê? Dibe ku dîsa ji bo ç’areserkirin pirsgirêkên xwe li herêmê (ne pirsgirêkên herêmê!) dixwazin k’urdan bikin berxa qurbanê? An…?) Heman şêwazê meşandina têr’ora dewletê ye: r’êberê gelê k’urd Abdullah Ocalan jî van hêzan girtin û dan destê T’irkîyayê. Û îro Serok Ocalan ji T’irkîyayê zêdetir girtîyê DYA-yê ye!
Ezê li vir nakevim nav hûrgilîyên bûyeran, ji ber ku kolêktîva têlêvîzîona me hema di dema serdagirtina hovane da hemû hovîtîyên dewleta Bêlgîyayê (ango, NATOyê) ji cîhanê r’a r’agîhand (Silav û r’êz ji wan ra!), rojane nûçeyên nû, yên ku şerma mirovayê derdixin hole, r’adigihînin û bûyeran ji her alîyan va dinirxînin…
Û hema di destpêka van bûyerên nemirovayî da gelê k’urd hat û têlêvîzîona xwe bi bedena xwe hemêz kir û lê xwedî derket. Îro jî yê ku li doza net’ewî û dot û lawên xwe yên hêja xwedî derdikeve, dîsa gel bi xwe ye.
Gelê me careke din dide xuyan, ku ew fedek’arî, yên ku dot û lawên wî ji bo mafê wî dikin, bêwate ninin, ku ji bo gelekî weha hêja ye, ku mirov xwe feda bike.
Ev –ji bo r’avekirina mabest û mijara gotina me ya îro!
Lê li vir pirs ne t’enê ev e. Divê em wan merc û r’ewşan, ên ku van bûyeran digihînin, bi dîrokî derxin zanebûnê. Yan- na!
**
Dibe ku hinek ji van bûyeran şaş û mat’ma bibin. Xwedêgiravî, ev çawa dibe,di Ewropa şaristanî da tiştên weha pêk tên?
Divê bê gotin, nêrîneke wisa mirov digihîne xwexapandinê.
Mînak, îro di cîhana “şaristanî” da doza p’ejirandina tevkujîya ermenîyan a di Împêratorîya Osmanî da dikin. Hinekê jî bibêjin (û, di nav wan da, wisa jî, p’ir’ek ermenî!), ku ev ewropî û amêrîkî çiqas mirovne dilovan (r’ehm) û qenc in, ku dilê wan ji bo ermenîyan dişewite û li wan xwedî derdikevin. Hema k’esek napirse, ka wî çaxî, dema ku osmanîyan t’evkujîya ermenîyan (û ne t’enê ya wan!) pêk danîn, heman ewropîyên “dilp’ak” û “dilovan” li ku bûn? Yên wek gênêralên Almanîya ewropî Hêlmût fon Moltikê, Kolmar fon dêr Golts û Lîman fon Sandêrs li welatê osmanîyan çi dikirin? Helbet, ewan leşkerên osmanî bi hêz dikirin û fêrî pisporîya kuştina mirovên sivîl dikirin û bi xwe jî dersa hovîtîyê ji wan digirtin*.
Ewên ku îro di bin navê xaçparêzîya xwe da xwe p’arazvanên ermenîyan didin xuyan, dereweke mezin dikin û bêrûmetîya xwe li ber mirovayê vedikin. Eger dewletên ewropî û DYA wê demê bi r’astî li gelên Împêratorîya Osmanî xwedî derketana, wê ew bi devê wan gurên berat’ê va bernedana, t’evkujîya ermenîyan, k’urdan, asorîyan, yûnanan û yê din wê pêk nehata.
Zêdetirî vê: eger dewletên xaçparêz tirsonekî nekirana û ji bo berjewendîyên xwe yên teng bêdeng nemana, eşîrên t’irkan ên k’oçer û hov wê şaristanîya Vîzansê t’une nekirana!
Berî ku di Sênatoya DYA da pirsa “Tevkujîya ermenîyan di Împêratorîya Osmanî da” ji bo p’ejirandinê goftûgo bikin, welatên NATOyê (di bin serokatîya DYA da) gelê k’urd didin ser sifra qurbanê û r’aberî T’irkîyayê dikin, bi wê hêvîyê, ku ewê bi vê qurbanê t’êr bibe û li hember p’ejirandina t’evkujîya ermenîyan bêdeng bimîne. Lêbelê, hesabên wan vala derk’etin, T’irkîya îro ji Împêratorîya Osmanî barbartir e û xwe cewrik wê dibîne û hemû k’arên wê yê dijî mirovayê mirasa xwe dihejmêre û li wan xwedî derdik’eve. Ji ber ku ew jî iro bi r’engekî din t’evkujîya gelan pêk tine…
A, îjar, di rewşeke dîrokî ya weha da mafê me k’urdan heye, ku ji van bûyeran mat’ma bibin, an jî, bigazinin?
Helbet, na!
Di bazarîyeke weha da ji dewletên gewre û bi hêz yên cîhanê r’a wê li hev bê, ku k’urdan bikin polikên hûr di destê xwe da? Bêgûman, erê, …eger k’urd bêdeng bimînin û xwedî li t’evgera xwe ya azadîxwaz dernek’evin. Lê eger her k’urdek, ê ku xwe mirovekî hêjayî r’ûmeta mirovayê dihejmêre, di r’ojên teng da bi wê têgihîştinê ji cî r’abe, ku: “Va … va ye, êdî rizgarîya netewî nêzîk e, lêbelê t’enê mirovek t’êrê nake, û ew mirov jî ez im!” tu hêzeke dijmirovî, hov û barbar, nave çi datînin, bila daynin: Tirkîya, DYA, Ewropa, wê li ser r’êya Azdîya net’ewî nikaribe bibe asteng!
* *
Ez, wek mirovekî bi ziman, wêje, çand û hunerê va p’êwendîdar, t’ime jî dijî zordestî, bêdadî, cerd û t’alanê, têrorê, kuştin û wêranîyê bûme, ew dijî kê jî pêk tên, bila pêk bên.
Lê helwesta dewletên cîhanê yên gewre û bi hêz a li hember gelê k’urd, bindestî û bêmafîya wî, û, bi t’aybetî jî, van êrîşên dawîyê, min neçar dikin, ku ez pirsê bidim:
“Gelo ya ku têrorê diafirîne, ev helwesta van dewletan a dustandartî û dijmirovî nine? Gelo hevp’arên gunehên terroristan a li hemberî gelê sivîl, r’êvebirên van dewletan ninin? Gelo ji bo êrîşa 11 îlonê û yên din t’enê terrorist gunehk’ar in? Ma yên ku ev terrorist afirandin k’î bûne?”
Eger r’êvebirîyên van dewletan ji bo wijdanê xwe (helbet, eger wijdanê wan heye!) bersîva van pirsan bidin, ji wan dersan derxin, dibe ku di cîhanê da hinek tişt berbi başîyê va her’in.
An –na, ew bi vê helwestê vekirî xwe neyarê gelên zêryayî û bindest didin xuyan.
Îro, wek ku tê xuyanê, ev hêzên cîhanê hewl didin, ku t’evgera gelê k’urd ter’orize bikin û berê wê bidin cîyekî din. Lê gelê k’urd, baş dizane, ka wê bi çi r’êyê here.
Van dewletan di cîhanê da t’êra xwe xirabî kirine û yên wek xwe sêwirandine û kirine bela sere welatên xwe. Û bêyî k’urdan jî, yên ku bi ter’orê bersîva têr’ora wan a dewletê bidin, t’êra xwe hene.
Dimîne, ku gelê kurd têkoşîna xwe bi wan r’êyan, ên ku di Destûra R’êxistina Net’ewên Yekbûyî da hatine p’ejirandin, bimeşîne.
__________________________
* Hukumatên Almanîyayê û Împêratorîya Osmanî 1-ê gêlavêja sala 1914-an peymaneke sur’î li ser yekîtîya leşkerî girêdidin. Yek ji xalên wê peymanê jî di derbarê wê da bûye, ku dive “bandor’a” heyeta (mîssîya) leşkerî ya almanan li ser t’evgera leşkerî ya art’êşa osmanî hebe.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder