… Belê, îro di Welêt da r’ewşek a wisa derk’etye holê, ku hinek bawer nakin, hinek jî ji bûyeran bawer dikin, lê bawerîya wan bi dewletê naê. Eger deh sal berê hinekan bigota, ku wê tiştekî wisa bibe, wê t’u kesî bawer nekira. Lê bûyer li ber ç’avan in. Heya, dibe ku di bin heyecana bûyerên vê demê da, hinek serxweş jî bûne, û r’ewşa 15-20 sal berê ji bîra wan jî çûye. Çi bikî, t’aybetmendîya mirovan wisa ye: qencî û xirabîyan zû ji bîr dikin…
Hem di nav me- k’urdan da, hem jî dervayî me hinek dipirsin:
-K’urd divê ji van daxuyanîyan bawer bikin, an-na?
Ez dibêjim, pirsdanîneke bi vî şêwazî bi serê xwe ne r’ast e.
Belê, k’urd divê bawer bikin. Lê ew divê ji hêza gelê xwe, t’evgera xwe ya r’izgarîxwaz û r’êberîya net’ewî bawer bikin.
Dibe ku p’ejirandina pirsgirêka k’urdî di çavên hinekan da gaveke mezin bê xuyanê (tuyê bêjî, dema wana hebûna gelê k’urd nedip’ejirand, êdî gel t’unebû û bi îradeya xwe ya net’ewî hebûna xwe li wan ferznedikir!). Baş tê zanîn, ku heya bigihîje vê astê, gelê k’urd têk’oşîneke nebînayî daye, ji bo doza net’ewî bi dehhezaran p’akrewanên me çê bûne, di girtîgehên K’T’ r’a bi dehhezaran girtîyên siyasî derbaz bûne, bi hezaran gund û şênîyên welatê me hatine û tên şewitandin û wêrankirin, r’êberê gelê kurd hê jî dîl e di destê dewleta dagirker da.
Gelê me baş dizane, ku îro çi gav jî ji hêla dewleta t’irk va tên avîyin, hemû jî di bin bandora t’evgera net’ewî ya gelê k’urd da pêk tê. Ya girîng ew e, ku t’u kes wan tiştan wek mînaka dilp’akîya wan, an jî wek qencîyekê nebîne. Gelê k’urd hebûna xwe, mafdarîya xwe bi lehengîya xwe, bi têkoşîna dot û lawên xwe yên hêja, bi serhildan û berxwedana zar’okên hevtsalî heya kal û pîrên hevtêsalî daye p’ejirandin.
Her çi jî hebe, di nav gelê me da t’u kes bi vekirina têlêvîzîonek a bi zimanê k’urdî, bi veger’andina navên wargehan ên kevn, bi p’ejirandina pirsgirêka k’urdî wê neê xapandin. Di K’omarê da gelê k’urd jî bi xwezayî divê xwedî wan hemû mafan be, yên ku p’ara gelê t’irk derk’etine, lewra ku ew yek ji netewên bingehîn e, yên ku ew k’omar damezirandine..
An- na, ji hêlekê va çîyayên K’urdistanê bi şênî û wargehan va didin ber bombeyan, r’êberê gelê k’urd bir’êz Abdullah Ocalan di girtîgehê da dihêlin, hê jî di Destûra bingehî da t’u mafekî gelê k’urd nîne, heya ew wek net’ew jî naê p’ejirandin, ji hêla din va r’ayedarên K’T’ ên here bilind van daxuyanîyan didin! Ji kîjanê bawer bikî? Ji wê, ku hê jî pirsa efûyê tînin r’ojevê, an çareserîya pirsgirêkê dispêrin wezîrê k’arê hindur’, ango, dixwazin pirsgirêkê bi rêbazên polîsî çareser bikin? (Dema r’ayedarên K’omarê di derbarê efûyê da diaxivin, divê di derbarê efûyekê ji bû dewleta t’irk biaxivin, ya ku ji bo sucê li hemberî gelan kirî divê lêborîna xwe ji nûnerên wan bixwazin. Û wê demê gelê k’urd jî dikare binihêre, k’a ewê wan efû bike, yan- na.)
A, li vir xwe bi xwe dertê holê, k’a gelê k’urd k’engê dikare ji dewletê bawer bike:
-eger bi Destûra bingehîn bê misogerkirin, ku K’omar ji du gelên sereke - t’irk û k’urdan pêk tê, ku zimanê k’urdî zimanê K’omarê yê fermî yê duyem e, ku mafên gelên t’irk û k’urd, her weha ereb, hûnan, asorî û yên din weke hev in;
-eger r’êberê gelê k’urd bir’êz Abdullah Ocalan serbest bê berdan, hemû mafên wî lê bên veger’andin û ji bo çareserîya pirsgirêka k’urd ew muhatab bê girtin;
- eger opêratsîonên leşkerî li K’urdistanê bên r’awestandin, gund û şênîyên wêrankirî û şewitandî jinûva bên avakirin, p’enaber li warên xwe bên vegerandin;
Û eger ev hemû pêk bên, wê êdî pêwîstî bi şer’ê çekdarî nemîne, hemû dot û lawên gelê k’urd, ên ku bi neçarî li dijî zulm û zora r’êjîmê ç’ek hildane û hilk’işyane çîyan, wê veger’in gund û bajarên xwe û beşdarî jiyana aştî bibin (Û ji bo vê jî dewlet divê hemû merc û derfetan biafirîne).
Yan- na!...
Ezîzê Cewo
Nivîskar (Endamê PEN a Kurd)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder