Komkujiya Parisê

Roja 9’ê Çile li Parisê 3 jinên Kurd, kadroyên PKKê,  Sakine Cansız, Fidan Doğan û Leyla Şaylemez hatin qetil kirin. Ev cara yekem e ku li Ewropayê komkujiyekê wisa lidijî Kurdan çê dibe. Di demên borî de bûyerên qetilkirina Kurdan çê bûn in lê belê ne bi vê awahî ne jin.

Ji roja 10’ê Çile vir ve di çapemeniya ewropayê û herwuha ya tirk de derbarê heman bûyerê de cur be cur nirxandin û analîz têne kirin. Li gorî daxûyaniyên destpêkê yên rayedarên AKPê, bi taybetî ya Huseyîn Çelîk, heman bûyer weke kiryara PKKê hate destnişan kirin. Piştî helwesta derdorên kurd ez zimanê rayedarên AKPê guherîm lê belê derdorên nijadperestên tirk hê jî di nava hewldanan de ne ku vê bûyerê bikin sûyê PKK.

Heya vê dema ku ez van hevokan dinivisînim jî hê derbarê vê komkujiyê de daxûyaniyekê fermî ya rayedarên Dewleta Fransa çê nebûye. Wusa diyar e ku rayedarên Fransewî naxwazin tiştekê ne zelal bêjin, ew dixwazin bigehêjin encamekê pişt re daxûyaniyekê bidin raya giştî. Lê belê di çapemeniya fransewî de bi gotinên indîrekt bal dikêşe ser İranê. Bi taybetî kiryarên Îranê yên ku lidijî rayedarên kurd hatine kirin ( Bûyera Abdurrahman Kasimlo û ya Komkujiya li Berlînê) hêdî hêdî tê bilêv kirin. Wisa diyar e ku heya kiryarên vê komkujiyê neyên zelal kirin wê pir analîz bên nivîsandin.

Beriya her tiştî zelal kirina vê bûyerê barê Dewleta Fransayê ye. Ne tenê Kurd vê yekê dibêjin, di nava raya giştî ya navneteweyî de jî heman rastî tê ziman. Vê heftê li Strasbourgê Civata Giştî ya Parlemena Ewropayê pêk tê, ez bawer im wê heman sazî jî bangê li Dewleta Fransayê bike daku bûyer bê zelal kirin. Heya naha bi dehan rêxistinên sivîl yên fransewî bangê li rayedarên dewletê kirine ku heman bûyerê zelal bikin. Ez wisa dibînim ku di nava rojên pêş de wê daxûyaniyekê fermî ya dozgerê fransewî ji raya giştî re bê aşkere kirin.

Beriya her tiştî ev komkujî lidijî pêvajoya diyaloga ku di navbera rayedarên Dewleta Tirk û Abdullah Öcalan de dest pê bûye hatiye çê kirin. Berpirsyarên vê bûyerê kî dibin bila bibin armanca wan xerab kirina pêvajoya aştiyê ye. Heman derdor li Tirkiyê jî, di qada navneteweyî de jî û di nava Kurdan de jî hene. Mixabin şerê ku bi dehan salan e didome bûye sedemê ku ev hejmara van derdoran pirtir bibe û dijwartir bibin. Lewre li ser rêya pêvajoya sekinandina şer û aşîtiyê pir xetere hene, divê her du alî jî di vê derbarê de amade bin. Bûyera Parisê îşaretekê pir zelal e û divê baş were analîz kirin.

Biştî Komkujiya Parisê di nava Kurdan de rewşa hevkariyekê baş derketiye holê. Eger derbarê pêvajoya sekinandina şer de heman hevkarî bidome wê rewşekê bixêr biafirîne. Hêviya min ew e ku rayedarên PKKê jî ji vê hevkariyê sûd werbigirin û bikin xizmeta pêkanîna yekîtiyekê neteweyî.

 Ahmet DERE  /  14.01.2013

Ev nivîs di Rûdawê de hatiye weşandin