Ji bo tu gelî pîrozkirina Cejna Neteweyî weke serkeftinekê nayê dîtin, lê belê ji bo Kurdan ev mijar xwediyê wateyekê cuda ye. Qedexekirina Newroz’ê bûye sedemê ku gelê me vê cejnê bike pêngava serhildanê. Dema ku rewş wusa be, bêguman gêşbûna cejnê weke serkeftin tê dîtin. Lewre, bi taybetî ji salên 2000’î vir ve û li Bakurê Kurdistan’ê, Newroz weke roja serhildanê û roja daxwaza azadiyê û demokrasiyê tê nirxandin.
Li gorî cur be cur derdoran, tenê li Bakurê Kurdistan’ê, tevlêbûna li Cejnên Newroz’ê ji 3 mîlyonan derbastir bûye. Ev hejmar ne piçûk e, ew bi tena serê xwe qasê hêza şoreşekê ye. Eger li welatekê din bûyerekê wusa qewumî ba, di çapemeniya cîhanê de wê cihekê fireh girtiba. Lê mixabin, dema mijar dibe Kurd û Pirsgirêka Kurd hemû derî têne girtin, guh ker dibin. Mixabin, bi vê ve girêdayî, li gel me Kurdan jî, heman helwesta Rêxistinên Navneteweyî û herweha ya çapemeniya cîhanê weke nêzîkatiyekê pir asayî (normal) tê dîtin. Di vî derbarî de zêde nerihetî tine.
Piştî pîrozbahiyên Newroz’ê, ev demekê ye li bajar û navçeyên Bakurê Kurdistan’ê çalakiyên rûniştinê hene. Çendî ev çalakî bi pêşengiya BDP’ê hatine lidarxistin, ji hemû derdorên Kurdan piştgiriyê digire. Digel cur be cur daxûyaniyan û daxwazên ku têne ziman, mirov dikare armanca van çalakiyan di sê xalan de komî serhev bike ; « Azadî » « Demokrasî » û « Sîstemekê Xweser ». Ez bawer im, tu kurdekî bakur lidijî van daxwazan dernakeve.
Ez carna ji hin kesan mesajan digirim, ji min re dibêjin “ Çima Gelê Kurd jî weke yê Misir, Tûnis û Lîbya’yê ranabe ser xwe ?“. Di bersivan de ez dibêjim “Gelê Kurd bi dehan salan e li ser piyan e, lê mixabin, dengê wî zêde nayê bihîstin. Sedemê vê rastiyê jî ew e ku, rewşa jeostratejîk û jeopolîtîk ya Kurdistan’ê naşibe tu welatekî din. Eger em tenê li Newroz a Amed’ê binêrin, bi tena serê xwe ew serhildanekê şoreşî ye“.
Di dawiyê de ez dixwazim vê bêjim; çi dibe bila bibe, Gelê Kurd wê di sedsala 21. de rûpelekê nû di dîroka xwe de vebike. Ev rûpel ji Başûrê Kurdistan’ê dest pê kiriye, wê derbasî Bakur, Rojava û Rojhilat jî bibe.
Ahmet DERE / 28.03.2011
Ev nivîs di rojnameya Rûdaw’ê de hatiye weşandin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder