Roja 01’ê mijdarê, bi daxûyaniyekê, KCK agirbesta yekalî heya piştî hilbijartinên giştî, ku wê di 12’ê hezîrana 2011’an de pêkwerin, dirêj kir. Ev tê wateya ku wê heya 8 mehan wê hêzên HPG’ê êrişan nebin ser hêzên dewletê. Lê belê, bi agirbesta yekalî kes nikare bêje « bi rastî wê şer raweste », jiber ku ne diyar e ka wê artêşa tirk dev ji operasyonan berde an jî ne. Li gorî daxûyaniya KCK’ê, eger lidijî gêrîla êriş çê bibin ew ên xwe biparêzin, lewre mirov nikare bêje wê bi temamî şer raweste û heya meha hezîranê rewşeke pir aramî were jiyîn.
Di aliyê din de, ji derveyê hêzên HPG’ê, xeteriya ku wê TAK çalakiyan bike her tim heye. Çawa ku roja 31’ê cotmehê TAK’ê li Stenbolê çalakî pêkanî, dibe ku di rojên pêş de jî bi heman awayî çalakiyên din pêk werin. Dîsa, çalakiya TAK’ê dikare ji provokasyonan re jî deriyan veke, hêzên tarî, ên weke Ergenekonê jî, dikarin bi navê TAK’ê mudaxaleyê pêvajoyê bikin. Lewma, ez dibêm ev pêvajo pir hesas e, dibe ku bûyerên pir xetere biqewumin û hêviyên aştiyê û ên ji bo çareseriya pirsgirêka kurd wunda bibin.
Birêz Abdullah Öcalan diyar kiriye ku ew bi rayedarên dewletê re niqaşan dike. Li gorî heman daxûyaniyan, dibe ku asta heman niqaşan bigehêje guftugoyan. Eger di navbera rayedarên dewletê û Abdullah Öcalan de guftugo çê bibin, bêguman ev tiştekê baş e û dikare derî li pêvajoya çareseriyê vebike. Lê belê, ez di vî warî de zêde bihêvî nîn im, li gorî daxûyaniyên rayedarên hikûmeta AKP’ê û yên dewletê, wusa dixûyê ku ew dixwazin pirsgirêka kurd di çarçoveya berjewendiyên dewletê de « çareser » bikin.
Sekinandina şer daxwaza pir derdoran e. Di cîhanê de êdî pirsgirêk bi diyalog û guftugoyan çareser dibin. Di daxûyaniyên rayedarên KCK’ê de jî heman tespît têne dîtin. Lê mixabin, nêzîkatiya dewleta tirk wusa nîn e, ew dixwaze, beriya her tiştî serî bi Kurdan bide danîn. Lewma, niha li Amed’ê doza KCK’ê tê dîtin û li wê derê, di şexsiyeta 151 siyasetmedarên kurd de dozger dixwazin serî bi kurdan bidin tewandin. (Navê min jî di nava wan 151 siyasetmedarên kurd de ye). Lê belê, digel hemû qelpiyên rayedarên tirk, girtiyên vê dozê serî natewînin, doza xwe, ya me hemûyan diparêzin.
Belê, agirbesta yekalî ya KCK’ê gavekê baş e, lê ew nayê wateya ku wê çareseriyê biafirîne. Di vê pêvajoyê de karê derdorên demokratîk û yê aştîxwazan pir girîng e. Di pêvajoyên wusa de, rola înisiyatîfên sivîl pir biwate ye. Herwuha, di qada navneteweyî de jî divê cur be cur çalakiyên aştixwaz werin lidarxistin, bi vî awayî li ser siyaseta dewleta tirk de bandor çê bibe.
Ahmet DERE / 06.11.2010
Ev nivîs di Rûdaw’ê de hatiye weşandin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder